Saradnja partizana sa Nemcima i ustasama..

Clanak iz "Proletera" br. 28 u kome se daje podrska ustaskom pokretu..

Postoji niz mitova o komunistima kao nekim "oslobodiocima" u
Jugoslaviji, koji su odmah posle dolaska Nemaca i ustaša skočili na
noge lagane i digli se na oružje. No uopšte nije bilo tako. U vreme
sloma Kraljevine Jugoslavije u aprilu 1941, na snazi je bio pakt
Molotov-Ribentrop, i direktiva iz Moskve je bila da se komunisti ne
dižu na oružje a oni su poslušno sledili nalog iz Moskve.
Period od osnivanja NDH pa do napada Nemačke na SSSR je bio period otvorene saradnje KPJ i ustaša.
Da
bi ojačali svoju organizaciju, komunisti su morali da vrate tzv.
"španske borce", koji su bili zatvoreni u logorima u Francuskoj, pošto
ih je Franko porazio u Španiji. Pošto je Francuska pala pod okupaciju
Nemačke, Broz se obratio Paveliću da kod Hitlera isposluje prebacivanje
komunista iz Francuske u Jugoslaviju. Pavelić je dobro odradio posao i
pod nemačkom zaštitom u Jugoslaviju su prebačeni istaknuti komunisti
Rukavina, Ivan Gošnjak, Vladimir Popović, Kosta Nađ, Veljko Kovačević,
Vlado Ćetković, Robert Domani, Srećko Manola, Stjepan Milašinčić, Adolf
Štajnberger, Ivan Hariš, Izidor Štrok i Jakov Kranjčević.
Saradnja
komunista i ustaša se izuzetno dobro odvijala u prvim mesecima
postojanja NDH, a u aprilu, maju, junu i julu 1941 su bili najveći
pokolji srpskog stanovništva upravo u vreme međusobne ljubavi KPJ i NDH.
Nakon
toga je usledio dogovor Bakarić-Kvaternik (Pavelićev maršal) po kome je
Kvaternik dostavio tri vagona municije i oružja komunističkom štabu za
Liku, a pre toga upoznao sa ovim sporazumom Pavelićevog ministra vojnih
poslova dr Mladena Lorkovića, koji ga je odobrio, pa su i oružje i
municija isporučeni na Kamenskom u nadležnost OK KPH za Liku, preko
sekretara komiteta Jakova Blaževića. Tom prilikom susreli su se
Hrvat-komunista Ivo Rukavina i njegov polubrat Juco Rukavina, najveći
ustaški koljač Srba u Lici u prošlom ratu.
Takvo ponašanje KPJ nikog
nisu posebno iznenadila jer je istaknuti rukovodilac KPJ Andrija
Hebrang 1929. bio osuđen od Suda za zaštitu države na deset godina
robije "zbog rada sa ustaškom organizacijom na rušenju države
Kraljevine Jugoslavije" i ovaj istaknuti komunista je slobodno šetao po
ustaškom Zagrebu leta 1941, i održavao stalnu vezu sa Vjekoslavom
Paverom, šefom ustaškog Političkog ureda u Zagrebu. Nakon 2 sv. rata
Hebrang je likvidiran u montiranom sudskom postupku, da bi se zataškala
saradnja KPJ i NDH.
Komunisti su tek posle napada Nemačke na SSSR u
julu podigli ustanak, a u toku najbestijalnijih ustaških pokolja nad
Srbima u aprili, maju i junu oni su sasvim fino sarađivali sa Pavelićem.
I nakon podignutog ustanka u julu 1941 komunisti su nastavili izvesne oblike saradnje sa NDH i ustašama.
20.
decembra 1941. Počiteljski i Medački četnički odred napali su na ustaše
u selu Ribniku, Bjelaju i zaseoku Dukovica u Lici i razvila se žestoka
borba između četnika i hrvatskih ustaša u kojoj su četnici su zauzeli
železničku stanicu u Ribniku, kao i predgrađe u ovom naselju.U pomoć
ustaškom garnizonu je pritekao partizanski "leteći odred" pod komandom
Đoke Jovanića-kasnije narodnog heroja koji je po cenu velikih gubitaka
i skoro potpunog razbijanja svojeg odreda,deblokirao ustaški garnizon i
pomogao mu u odbijanju četnika.
U istočnoj Bosni, partizani i
ustaše su zajedno razbili četnike pod vođstvom Jezdimira Dangića,
četničkog komandanta istočne Bosne, a to je detaljno opisao nemački
general Paul Bader iz komande Jugoistoka Vermahta u svom izveštaju
20.03.1942, gde je naveo da 1 i 2 proleterska brigada i pristigli
partizani iz C. Gore zajedno sa ustaškom "Crnom Legijom" pod komandom
Francetića vode ogorčene borbe protiv Dangića.
U izveštaju nemačke
komande Srbije (koja je obuhvatala i Istočnu Bosnu) od 16.4.1942 u više
navrata se pominje zajedničko nastupanje partizana i ustaša.
Nakon
otvorene saradnje partizana sa ustašama i zloglasnom Francetićevom
"Crnom Legijom" u Istočnoj Bosni 1942 dolazi do sloma komunističkog
pokreta, te Srbi-partizani masovno prelaze u četnike a srpski seljaci
sa Romanije, Ozrena, Majevice i drugih delova Istočne Bosne iz svojih
sela isteruju komunističke agitatore.
Ovi izveštaji nemačkog
generala Paula Badera su objavljeni U zborniku dokumenata nemačkog
rajha, tom XII, 2, koji je izdat 1976. u Beogradu, i gde su
komunistički cenzori izbacili pominjanje 1 i 2 proleterske brigade,ali
su omaškom ostavili pominjanje partizana iz C. Gore.
Naravno,poznata
je i stalna misija u Zagrebu 1942 i 1943 Vladimira Velebita, Edvarda
Kardelja i Ive Lole Ribara, koji su predstavljali neku vrstu
partizanske ambasade pri NDH, gde su se pomenuti komunistički
rukovodioci mirno šetali po ustaškom Zagrebu više od godinu dana i
jačali saradnju partizana i NDH, i razrađivali strategiju zejedničke
odbrane komunista i ustaša u slučaju iskrcavanja Saveznika na Balkan.
Kada
se ima u vidu ova nesporna saradnja KPJ i partizana sa NDH, koja je
izvršila genocid nad Srbima, jasno je da su komunisti bili i ostali
najveći neprijatelji srpskog naroda.